بسم الله الرحمن الرحیم
ای -10 ، افسانه ای که باطل شد !

همانطور که می دانید یکی از خطرناک ترین بلایایی که می تواند بر سر نیروهای زمینی نازل شود هواپیماهای پشتیبانی زمینی است. این موضوع هنگامی بیش از پیش خودش را نشان داد که نیروهای آمریکایی در جنگ خلیج فارس برای مقابله با نیروهای زرهی قدرتمند عراق به طور گسترده از هواپیماهای پشتیبانی زمینی ای-10 استفاده کردند. جالب است بدانید که نیروی زرهی عراق که قوی ترین قوای این کشور به شمار می آمد توسط این هواپیمای آمریکایی تنها در طی چند روز در هم شکست و این زمینه ای شد تا این هواپیمای عجیب الشکل آمریکایی به کار خود تا سال 2050 ادامه دهد و به این زودی ها بازنشسته نشود.
ولی مشکل کار از کجا بود؟ اگر دوباره به این داستان بنگریم خواهیم دریافت که نیروهای عراقی از پشتوانه پدافندی خوبی بهره نمی بردند. البته عراق نیروی پدافندی قوی داشت ولی اکثر این نیروها به صورت توپ های ضد هوایی و یا سامانه های ثابت بودند و اگر هم به صورت متحرک بودند ، جابجایی آنها بسیار دشوار بود و نیاز به زمان زیادی داشت. ای-10 ها با اینکه هواپیماهای پر سرعتی نبودند ولی می توانستند که تا زمان زیادی در برابر آتش سنگین پدافند عراق دوام بیاورند. نکته دیگر که حائز اهمیت است جنگ الکترونیک است. جنگ الکترونیک برای هواپیماهای پشتیبانی زمینی که بیشتر با نیروهای پدافندی دشمن سر و کار دارند بسیار حیاتی است و متخصصان آمریکایی نیز این نکته را به خوبی دریافته بودند. هواپیمای ای-10 از جنگ الکترونیک نسبتا خوبی بهره می برد و می توانست به راحتی موشک های عراقی را منحرف سازد. تمام اینها دست به دست هم داده بودند تا جنگنده های ای 10 به راحتی تمام تانک های عراقی را تنها به فلزهای بی ارزش تبدیل کنند.
فرماندهان ایرانی نیز هنگامی که شرایط را دیدند به خوبی دریافتند که برای مقابله با چنین تهدیدی باید چاره ای اندیشید. گزینه های پیش رو سامانه هایی نظیر سام-19 و سام-15 بودند. سام-19 سامانه ای بود که علاوه بر استفاده از موشک می توانست با خود توپ های ضد هوایی نیز حمل کند و به راحتی در میدان جنگ به مبارزه بپردازد. ولی سام-15 (تور ام 1) سامانه ای است که علاوه بر موبایلیتی (متحرک بودن) در میدان نبرد می تواند به راحتی جنگ الکترونیک جنگنده های دشمن را خنثی سازد و حتی در بدترین شرایط آب و هوایی به مقاومت خود ادامه دهد. به همین علت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با خریداری 29 عدد از این سامانه های پدافندی روسی اقدام به مقابله با تهدیدات در سطح های پایینی و میانی آسمان پرداخت. تور ام 1 می تواند به راحتی از سد 19 نوع پارازیت عبور کند و با وجود جنگ الکترونیک و با استفاده از هدفیاب های مادون قرمز و نوری هدف را ردیابی و منهدم سازد. این سامانه با تحرک بالای خود (65 کیلومتر بر ساعت) می تواند در میدان جنگ به سرعت جابجا شده و موقعیت خود را تغییر دهد. این مزیت به سامانه کمک می کند که دیرتر شناسایی شده و مورد تهاجم قرار گیرد. ای -10 های می توانند حداکثر تا سقف 45000 فوتی (13700 متری) اوج بگیرند، ولی اگر آنها بخواهند با نیروهای دشمن درگیر شوند و از برد مفید تسلیحات خود استفاده کنند باید تا مقدار زیادی در آسمان نزول کنند. تور ام یک به طور متوسط می تواند تا سقف 20000 فوتی (6000 متری) را به طور کامل پاکسازی کند ولی تورهای ایرانی با ارتقاهایی که در سازمان هوافضا بر رویشان صورت گرفته به استانداردهای تور ام 2 نزدیک شده اند و می توانند هر هدفی را تا سقف 35000 فوتی (10500 متری) منهدم سازند. به همین دلیل می توان گفت که ای – 10 های آمریکایی در برابر این سامانه های ایرانی حرفی برای گفتن ندارند.
شاید خیلی ها سوالی در ذهنشان باشد که ای-10 ها از فاصله دور می توانند با موشک های هدایت شوند به حساب این سامانه ها برسند ولی باید عرض کنم که این سامانه ها مدام در حال حرکت هستند و می توانند در هنگام حرکت نیز به شلیک بپردازند ، از طرفی رادارهای و موشک های این سامانه قادر هستند تا موشک های هدایت شوند را نیز منهدم سازند ، پس این موضوع منتفی است.
البته تور ام یک قابلیت های بسیاری را داراست که در حال تهیه مطلبی درباره سری پدافندی تور هستم. با این وجود می توان مهر باطل را بر پرونده ای 10 های ایالت متحده زد و گفت که افسانه ای10 به پایان رسیده است !